بوی یاس است دوباره به حرم پیچـیده            یا شـمیـمِ گـلِ نرگـس به دلـم پـیـچـیـده

مژدۀ وصل رسیده، همه جا گـل باران            باز در چـرخِ زمان، لطفِ قـلم پیچـیده

هر که افـتـاده ز پـا هـست، بیاید ایـنجا            که در این دایـرۀ مِـهـر، کـَرم پیـچـیده

چه نـشـستی به سویت داد رسی می‌آید

مـژده ای دل که مسیـحا نـفـسی می‌آید

خــانـۀ یــازدهـم بــاز شـده نـــورانــی            پـدر از شــادیِ بـسـیـار شـده بــارانـی

بـاز از نـسـلِ حـسنِ، شیرِ خـدا می‌آید            تـا بـر احـوالِ زمـانـه بـدهـد سـامـانـی

سامـرا شـد هـدفِ لطفِ خـدایی امشب            این تـوّلـد شده از چـشمِ هـمه پـنـهـانی

صاحبِ عصر رسیده نفَـسِ جاء الحـق

جـای دارد که شود ماه‌ دوبـاره منـشق

حضرت عـشـق! فـدایِ نَـفَـسِ گـیرایت            ای به قـربانِ تو و قـدِّ چـنان طـوبـایت

قــمــرِ آل مـحــمّـد‌! قــمــرِ دنــیـــایــی            قــبـله ای شد بـخـدا خـالِ لـبِ زیـبـایت

هـمـه محـتـاجِ دعـایـنـد دعـایـی فـرمـا            همه محـتاجِ تو‌ و خـطّ خوش امضایت

صاحبِ عصر! ز عطرِ نَفَست سر مستیم

ما پـنـاهـنـدۀ چـشـمـانِ سیاهت هـسـتیم